ततः शाखान्तरे लीनं दृष्ट्वा चलितमानसा
वेष्टितार्जुनवस्त्रं तं विद्युत्सङ्घातपिङ्गलम्
सा ददर्श कपिं तत्र प्रश्रितं प्रियवादिनम्
फुल्लाशोकोत्कराभासं तप्तचामीकरेक्षणम्
अहो भीममिदं रूपं वानरस्य दुरासदम्
दुर्निरीक्ष्यमिति ज्ञात्वा पुनरेव मुमोह सा
विललाप भृशं सीता करुणं भयमोहिता
रामरामेति दुःखार्ता लक्ष्मणेति च भामिनी
रुरोद बहुधा सीता मन्दं मन्दस्वरा सती
सा तं दृष्ट्वा हरिश्रेष्ठं विनीतबदुपस्थितम्
मैथिली चिन्तयामास स्वप्नोऽयमिति भामिनी
सा वीक्षमाणा पृथुभुग्नवक्त्रं शाखामृगेन्द्रस्य यथोक्तकारम्
ददर्श पिङ्गधिपतेरमात्यं वातात्मजं बुद्धिमतां वरिष्ठम्
सा तं समीक्ष्यैव भृशं विसञ्ज्ञा गतासुकल्पेव बभूव सीता
चिरेण सञ्ज्ञा प्रतिलभ्य भूयो विचिन्तयामास विशालनेत्रा
स्वप्ने मयाऽयं विकृतोऽद्य दृष्टः शाखामृगः शास्त्रगणैर्निषिद्धः
स्वस्त्यस्तु रामाय सलक्ष्मणाय तथा पितुर्मे जनकस्य राज्ञः
स्वप्नोऽपि नायं नहि मेऽस्ति निद्रा शोकेन दुःखेन च पीडितायाः
सुखं हि मे नास्ति यतोऽस्मि हीना तेनेन्दुपूर्णप्रतिमाननेन
रामेति रामेति सदैव बुद्ध्या विचिन्त्य वाचा ब्रुवती तमेव
तस्यानुरूपां च कथां तमर्तमेव प्रपश्यामि तथा श्रृणोमि
अहं हि तस्याद्य मनोभवेन संपीडिता तद्गतसर्वभावा
विचिन्तयन्ती सततं तमेव तथैव पश्यामि तथा शृणोमि
मनोरथः स्यादिति चिन्तयामि तथापि बुद्ध्या च वितर्कयामि
किं कारणं तस्य हि नास्ति रूपं सुव्यक्तरूपश्च वदत्ययं माम्
नमोऽस्तु वाचस्पतये सवज्रिणे स्वयम्भुवे चैव हुताशनाय च
अनेन चोक्तं यदिदं ममाग्रतो वनौकसा तच्च तथाऽस्तु नान्यथा