तं दृष्ट्वा जृम्भमाणं ते क्रमितुं शतयोजनम्
वीर्येणापूर्यमाणं च सहसा वानरोत्तमम्
सहसा शोकमुत्सृज्य प्रहेर्षेण समन्वताः
विनेदुस्तुष्टुवुश्चापि हनुमन्तं महाबलम्
प्रहृष्टा विस्मिताश्चैव वीक्षन्ते स्म समन्ततः
त्रिविक्रमकृतोत्साहं नारायणमिव प्रजाः
संस्तूयमानो हनुमान् व्यवर्धत महाबलः
समाविध्य च लाङ्गूलं हर्षाच्च बलमोयिवान्
तस्य संस्तूयमानस्य वृद्धैर्वानरपुङ्गवैः
तेजसापूर्यमाणस्य रूपमासीदनुत्तमम्
यथा विजृम्भते सिंहो विवृद्धो गिरिगह्वरे
मारुतस्यौरसः पुत्त्रस्तथा सम्प्रति जृम्भते
अशोभत मुखं तस्य जृम्भमाणस्य धीमतः
अम्बरीषमिवादीप्तं विधूम इव पावकः
हरीणामुत्थितो मध्यात्सम्प्रहृष्टतनूरुहः
अभिवाद्य हरीन्वृद्धान् हनुमानिदमब्रवीत्
अरुजत्पर्वताग्राणि हुताशनसखोऽनिलः
बलवानप्रमेयश्च वायुराकाशगोचरः
तस्याहं शीघ्रवेगस्य शीघ्रगस्य महात्मनः
मारुतस्यौरसः पुत्त्रः प्लवने नास्ति मत्समः
उत्सहेयं हि विस्तीर्णमालिखन्तमिवाम्बरम्
मेरुं गिरिमसङ्गेन परिगन्तुं सहस्रशः
बाहुवेगप्रणुन्नेन सागरेणाहमुत्सहे
समाप्लावयितुं लोकं सपर्वतनदीह्रदम्
ममोरुजङ्घवेगेन भविष्यति समुत्थितः
समुच्छ्रितमहाग्राहः समुद्रो वरुणालयः
पन्नगाशनमाकाशे पतन्तं पक्षिसेविते
वैनतेयमहं शक्तः परिगन्तुं सहस्रशः
उदयात्प्रस्थितं वापि ज्वलन्तं रश्मिमालिनम्
अनस्तमितमादित्यमभिगन्तुं समुत्सहे
ततो भूमिमसंस्पृश्य पुनरागन्तुमुत्सहे
प्रवेगेनैव महता भीमेन प्लवगर्षभाः
उत्सहेयमतिक्रान्तुं सर्वानाकाशगोचरान्
सागरं शोषयिष्यामि दारयिष्यामि मेदिनीम्
पर्वतांश्चूर्णयिष्यामि प्लवमानः प्लवङ्गमाः
हरिष्याम्यूरुवेगेन प्लवमानो महार्णवम्
लतानां विविधं पुष्पं पादपानां च सर्वशः
अनुयास्यन्ति मामद्य प्लवमानं विहायसा
भविष्यति हि मे पन्थाः स्वातेः पन्था इवाम्बरे
चरन्तं घोरमाकाशमुत्पतिष्यन्तमेव वा
द्रक्ष्यन्ति निपतन्तं च सर्वभूतानि वानराः
महामेघप्रतीकाशं मां च द्रक्ष्यथ वानराः
विधमिष्यामि जीमूतान् कम्पयिष्यामि पर्वतान्
सागरं क्षोभयिष्यामि प्लवमानः समाहितः
वैनतेयस्य सा शक्तिर्मम या मारुतस्य वा
ऋते सुपर्णराजानं मारुतं वा महाजवम्
न तद्भूतं प्रपश्यामि यन्मां प्लुतमनुव्रजेत्
निमेषान्तरमात्रेण निरालम्बनमम्बरम्
सहसा निपतिष्यामि घनाद्विद्युदिवोत्थिता
भविष्यति हि मे रूपं प्लवमानस्य सागरे
विष्णोर्विक्रममाणस्य पुरा त्रीन् विक्रमानिव
बुद्ध्या चाहं प्रपश्यामि मनश्चेष्टा च मे तथा
अहं द्रक्ष्यामि वैदेहीं प्रमोदध्वं प्लवङ्गमाः
मारुतस्य समो वेगे गरुडस्य समोजवे
अयुतं योजनानां तु गमिष्यामीति मे मतिः
वासवस्य सवज्रस्य ब्रह्मणो वा स्वयम्भुवः
विक्रम्य सहसा हस्तादमृतं तदिहानये
लङ्कां वापि समुत्क्षिप्य गच्छेयमिति मे मतिः
तमेवं वानरश्रेष्ठं गर्जन्तममितौजसम्
प्रहृष्टा हरयस्तत्र समुदैक्षन्त विस्मिताः
तस्य तद्वचनं श्रुत्वा ज्ञातीनां शोकनाशनम्
उवाच परिसंहृष्टो जाम्बवान् हरिसत्तमम्
वीरकेसरिणः पुत्र हनुमन् मारुतात्मज
ज्ञातीनां विपुलः शोकस्त्वया तात विनाशितः
तव कल्याणरुचयः कपिमुख्याः समागताः
ऋषीणां च प्रसादेन कपिवृद्धमतेन च
गुरूणां च प्रसादेन प्लवस्व त्वं महार्णवम्
त्वद्गतानि च सर्वेषां जीवितानि वनौकसाम्
ततस्तु हरिशार्दूलस्तानुवाच वनौकसः
एतानीह नगस्यास्य शिलासङ्कटशालिनः
शिखराणि महेन्द्रस्य स्थिराणि च महान्ति च
एषु वेगं करिष्यामि महेन्द्रशिखरेष्वहम्
नानाद्रुमविकीर्णेषु धातुनिःष्यन्दशोभिषु
एतानि मम निष्पेषं पादयोः प्लवतां वराः
प्लवतो धारयिष्यन्ति योजनानामितः शतम्
ततस्तं मारुतप्रख्यः स हरिर्मारुतात्मजः
आरुरोह नगश्रेष्ठं महेन्द्रमरिमर्दनः
वृतं नानाविधैर्वृक्षैर्मृगसेवितशाद्वलम्
लताकुसुमसम्बाधं नित्यपुष्पफलद्रुमम्
सिंहशार्दूलचरितं मत्तमातङ्गसेवितम्
मत्तद्विजगणोद्घुष्टं सलिलोत्पीडसङ्कुलम्
महद्भिरुच्छ्रितं शृङ्गैर्महेन्द्रं स महाबलः
विचचार हिरश्रेष्ठो महेन्द्रसमविक्रमः
पादाभ्यां पीडितस्तेन महाशैलो महात्मनः
रराज सिंहाभिहतो महान्मत्त इव द्विपः
मुमोच सलिलोत्पीडान् विप्रकीर्णशिलोच्चयः
वित्रस्तमृगमातङ्गः प्रकम्पितमहाद्रुमः
नागगन्धर्वमिथुनैः पानसंसर्गकर्कशैः
उत्पतद्भिश्च विहगैर्विद्याधरगणैरपि
त्यज्यमानमहासानुः सन्निलीनमहोरगः
चलशृङ्गशिलोद्घातस्तदाभूत्स महागिरिः
निःश्वसद्भिस्तदाऽऽर्तैस्तु भजङ्गैरर्धनिस्सृतैः
सपताक इवाभाति स तदा धरणीधरः
ऋषिभिस्त्राससम्भ्रान्तैस्त्यज्यमानः शिलोच्चयः
सीदन्महति कान्तारे सार्थहीन इवाध्वगः
स वेगवान् वेगसमाहितात्मा हरिप्रवीरः परवीरहन्ता
मनः समाधाय महानुभावो जगाम लङ्कां मनसा मनस्वी