गतेषु वानरेन्द्रेषु रामः सुग्रीवमब्रवीत्
कथं भवान् विजानीते सर्वं वै मण्डलं भुवः
सुग्रीवस्तु ततो राममुवाच प्रणतात्मवान्
श्रूयतां सर्वमाख्यास्ये विस्तरेण नरर्षभ
यदा तु दुन्दुभिं नाम दानवं महिषाकृतिम्
परिकालयते वाली मलयं प्रति पर्वतम्
तदा विवेश महिषो मलयस्य गुहां प्रति
विवेश वाली तत्रापि मलयं तज्जिघांसया
ततोऽहं तत्र निक्षिप्तो गुहाद्वारि विनीतवत्
न च निष्क्रमते वाली तदा संवत्सरे गते
ततः क्षतजवेगेन आपुपूरे तदा बिलम्
तदहं विस्मितो दृष्ट्वा भ्रातृशोकविषार्दितः
अथाहं कृतबुद्धिस्तु सुव्यक्तं निहतो गुरुः
शिला पर्वतसङ्काशा बिलद्वारि मयावृता
ततोऽहमागां किष्किन्धां निराशस्तस्य जीविते
राज्यं च सुमहत्प्राप्तं तारया रुमया सह
मित्रैश्च सहितस्तत्र वसामि विगतज्वरः
आजगाम ततो वाली हत्वा तं दानवर्षभम्
ततोऽहमददां राज्यं गौरवाद्भययन्त्रितः
स मां जिघांसुर्दुष्टात्मा वाली प्रव्यथितेन्द्रियः
परिकालयते क्रोधाद्धावन्तं सचिवैस्सह
ततोऽहं वालिना तेन सानुबन्धः प्रधावितः
नदीश्च विविधाः पश्यन् वनानि नगराणि च
आदर्शतलसङ्काशा ततो वै पृथिवी मया
अलातचक्रप्रतिमा दृष्टा गोष्पदवत्तदा
पूर्वां दिशं ततो गत्वा पश्यामि विविधान् द्रुमान्
पर्वतांश्च नदी रम्याः सरांसि विविधानि च
उदयं तत्र पश्यामि पर्वतं धातुमण्डितम्
क्षीरोदं सागरं चैव नित्यमप्सरसालयम्
परिकालयमानस्तु वालिनाऽभिद्रुतस्तदा
पुनरावृत्य सहसा प्रस्थितोऽहं तदा विभो
पुनरावर्तमानस्तु वालिनाऽभिद्रुतो द्रुतम्
दिशस्तस्यास्ततो भूयः प्रस्थितो दक्षिणां दिशम्
विन्ध्यपादप सङ्कीर्णां चन्दनद्रुमभूषिताम्
द्रुमशैलांस्ततः पश्यन् भूयो दक्षिणतोऽपरान्
सम्पश्यन् विविधान् देशानस्तं च गिरिसत्तमम्
प्राप्य चास्तं गिरिश्रेष्ठमुत्तरां सम्प्रधावितः
हिमवन्तं च मेरुं च समुद्रं च तथोत्तरम्
यदा न विन्दं शरणं वालिना समभिद्रुतः
तदा मां बुद्धिसम्पन्नो हनुमान् वाक्यमब्रवीत्
इदानीं मे स्मृतं राजन् यथा वाली हरीश्वरः
मतङ्गेन तदा शप्तो ह्यस्मिन्नाश्रममण्डले
प्रविशेद्यदि वै वाली मूर्धाऽस्य शतधा भवेत्
तत्र वासः सुखोऽस्माकं निरुद्विग्नो भविष्यति
ततः पर्वतमासाद्य ऋश्यमूके नृपात्मज
न विवेश तदा वाली मतङ्गस्य भयात्तदा
एवं मया तदा राजन् प्रत्यक्षमुपलक्षितम्
पृथिवीमण्डलं कृत्स्नं गुहामस्यागतस्तः