सा तथोक्ता तु वैदेही निर्भया शोककर्शितता
तृणमन्तरतः कृत्वा रावणं प्रत्यभाषत
राजा दशरथो नाम धर्मसेतुरिवाचलः
सत्यसन्धः परिज्ञातो यस्य पुत्रः स राघवः
रामो नाम स धर्मात्मा त्रिषु लोकेषु विश्रुतः
दीर्घबाहुर्विशालाक्षो दैवतं हि पतिर्मम
इक्ष्वाकूणां कुले जातः सिंहस्कन्धो महाद्युतिः
लक्ष्मणेन सह भ्रात्रा यस्ते प्राणान् हरिष्यति
प्रत्यक्षं यद्यहं तस्य त्वया स्यां धर्षिता बलात्
शयिता त्वं हतः सङ्ख्ये जनस्थाने यथा खरः
य एते राक्षसाः प्रोक्ता घोररूपा महाबलाः
राघवे निर्विषाः सर्वे सुपर्णे पन्नगा यथा
तस्य ज्याविप्रमुक्तास्ते शराः काञ्चनभूषणाः
शरीरं विधमिष्यन्ति गङ्गा कूलमिवोर्मयः
असुरैर्वा सुरैर्वा त्वं यद्यवध्योऽसि रावण
उत्पाद्य सुमहद्वैरं जीवंस्तस्य न मोक्ष्यसे
स ते जीवितशेषस्य राघवोन्तकरो बली
पशोर्यूपगतस्येव जीवितं तव दुर्लभम्
यदि पश्येत् स रामस्त्वां रोषदीप्तेन चक्षुषा
रक्षस्त्वमद्य निर्दग्धो गच्छेः सद्यः पराभवम्
यश्चन्द्रं नभसो भूमौ पातयेन्नाशयेत वा
सागरं शोषयेद्वापि स सीतां मोचयेदिह
गतायुस्त्वं गतश्रीको गतसत्त्वो गतेन्द्रियः
लङ्का वैधव्यसंयुक्ता त्वत्कृतेन भविष्यति
न ते पापमिदं कर्म सुखोदर्कं भविष्यति
याऽहं नीता विनाभावं पतिपार्श्वात्त्वया वने
स हि दैवतसंयुक्तो मम भर्ता महाद्युतिः
निर्भयो वीर्यमाश्रित्य शून्यो वसति दण्डके
स ते दर्पं बलं वीर्यमुत्सेकं च तथाविधम्
अपनेष्यति गात्रेभ्यः शरवर्षेण संयुगे
यदा विनाशो भूतानां दृश्यते कालचोदितः
तदा कार्ये प्रमाद्यन्ति नराः कालवशं गताः
मां प्रधृष्य स ते कालः प्राप्तोऽयं राक्षसाधम
आत्मनो राक्षसानां च वधायान्तःपुरस्य च
न शक्या यज्ञमध्यस्था वेदिः स्रुग्भाण्डमण्डिता
द्विजातिमन्त्रपूता च चण्डालेनावमर्दितुम्
तथाहं धर्मनित्यस्य धर्मपत्नी पतिव्रता
त्वया स्प्रष्टुं न शक्याऽस्मि राक्षसाधम पापिना
क्रीडन्ती राजहंसेन पद्मषण्डेषु नित्यदा
हंसी सा तृमषण्डस्थं कथं पश्येत मदगुकम्
नेदं शरीरं रक्ष्यं मे जीवितं वापि राक्षस
न तु शक्ष्याम्युपक्रोशं पृथिव्यां दातुमात्मनः
एवमुक्त्वा तु वैदेही क्रोधात् सुपरुषं वचः
रावणं मैथिली तत्र पुनर्नोवाच किञ्चन
सीताया वचनं श्रुत्वा परुषं रोमहर्षणम्
प्रत्युवाच ततः सीतां भयसन्दर्शनं वचः
शृणु मैथिलि मद्वाक्यं मासान् द्वादश भामिनि
कालेनानेन नाभ्येषि यदि मां चारुहासिनि
ततस्त्वां प्रातराशार्थं सूदाश्छेत्स्यन्ति लेशशः
इत्युक्त्वा परुषं वाक्यं रावणः शत्रुरावणः
राक्षसीश्च ततः क्रुद्ध इदं वचनमब्रवीत्
शीघ्रमेव हि राक्षस्यो विकृता घोरदर्शनाः
दर्पमस्या विनेष्यध्वं मांसशोणितभोजनाः
वचनादेव तास्तस्य सुघोरा राक्षसीगणाः
कृतप्राञ्जलयो भूत्वा मैथिलीं पर्यवारयन्
स ताः प्रोवाच राजा तु रावणो घोरदर्शनः
प्रचाल्य चरुणोत्कर्षैर्दारयन्निव मेदिनीम्
अशोकवनिकामध्ये मैथिली नीयतामियम्
तत्रेयं रक्ष्यतां गूढं युष्माभिः परिवारिता
तत्रैवान्तर्जनैर्घोरैः पुनः सान्त्वैश्च मैथिलीम्
आनयध्वं वशं सर्वा वन्यां गजवधूमिव
इति प्रतिसमादिष्टा राक्षस्यो रावणेन ताः
अशोकवनिकां जग्मुर्मैथिलीं प्रतिगृह्य तु
सर्वकामफलैर्वृक्षैर्नानापुष्पफलैर्वृताम्
सर्वकालमदैश्चापि द्विजैः समुपसेविताम्
सा तु शोकपरीताङ्गी मैथिली जनकात्मजा
राक्षसीवशमापन्ना व्याघ्रीणां हरिणी यथा
शोकेन महता ग्रस्ता मैथिली जनकात्मजा
न शर्म लभते भीरुः पाशबद्धा मृगी यथा
न विन्दते तत्र तु शर्म मैथिली विरूपनेत्राभिरतीव तर्जिता
पतिं स्मरन्ती दयितं च दैवतं विचेतनाऽभूद्भयशोकपीडिता