आज्ञप्तोऽराजवद्वाक्यं प्रतिकूलं निशाचरः
अब्रवीत् परुषं वाक्यं मरीचो राक्षसाधिपम्
केनायमुपदिष्टस्ते विनाशः पापकर्मणा
सपुत्रस्य सराष्ट्रस्य सामात्यस्य निशाचर
कस्त्वया सुखिना राजन्नाभिनन्दति पापकृत्
केनेदमुपदिष्टं ते मुत्युद्वारमुपायतः
शत्रवस्तव सुव्यक्तं हीनवीर्या निशाचराः
इच्छन्ति त्वां विनश्यन्तमुपरुद्धं बलीयसा
केनेदमुपदिष्टं ते क्षुद्रेणाहितवादिना
यस्त्वामिच्छति नश्यन्तं स्वकृतेन निशाचर
वध्याः खलु न हन्यन्ते सचिवास्तव रावण
ये त्वामुत्पथमारुढं न निगृङ्णन्ति सर्वशः
अमात्यैः कामवृत्तो हि राजा कापथमाश्रितः
निग्राह्यः सर्वथा सद्भिर्न निग्राह्यो निगृह्यसे
धर्ममर्थं च कामं च यशश्च जयतां वर
स्वामिप्रसादात् सचिवाः प्राप्नुवन्ति निशाचर
विपर्यये तु तत्सर्वं व्यर्थं भवति रावण
व्यसनं स्वामिवैगुण्यात् प्राप्नुवन्तीतरे जनाः
राजमूलो हि धर्मश्च जयश्च जयतां वर
तस्मात्सर्वास्ववस्थासु रक्षितव्या नराधिपाः
राज्यं पालयितुं शक्यं न तीक्ष्णेन निशाचर
न चापि प्रतिकूलेन नाविनीतेन राक्षस
ये तीक्ष्णमन्त्राः सचिवा भज्यन्ते सह तेन वै
विषमे तुरगाः शीघ्रा मन्दसारथयो यथा
बहवः साधवो लोके युक्ता धर्ममनुष्ठिताः
परेषामपराधेन विनष्टाः सपरिच्छदाः
स्वामिना प्रतिकूलेन प्रजास्तीक्ष्णेन रावण
रक्ष्यमाणा न वर्धन्ते मेषा गोमायुना यथा
अवश्यं विनशिष्यन्ति सर्वे रावण राक्षसाः
येषां त्वं कर्कशो राजा दुर्बुद्धिरजितेन्द्रियः
तदिदं काकतालीयं घोरमासादितं मया
अत्रैव शोचनीयस्त्वं ससैन्यो विनशिष्यसि
मां निहत्य तु रामश्च नचिरात्त्वां वधिष्यति
अनेन कृतकृत्योऽस्मि म्रिये यदरिणा हतः
दर्शनादेव रामस्य हतं मामुपधारय
आत्मानं च हतं विद्धि हृत्वा सीतां सबान्धवम्
आनयिष्यसि चेत् सीतामाश्रमात् सहितो मया
नैव त्वमसि नाहं च नैव लङ्का न राक्षसाः
निवार्यमाणस्तु मया हितैषिणा न मृष्यसे वाक्यमिदं निशाचर
परेतकल्पा हि गतायुषो नरा हितं न गृह्णन्ति सुहृद्भिरीरितम्