स पुनः पतितां दृष्ट्वा क्रोधाच्छूर्पणखां खरः
उवाच व्यक्तया वाचा तामनर्थार्थमागताम्
मया त्विदानीं शूरास्ते राक्षसा रुधिराशनाः
त्वत्प्रियार्थं विनिर्दिष्टाः किमर्थं रुद्यते पुनः
भक्ताश्चैवानुरक्ताश्च हिताश्च मम नित्यशः
घ्नन्तोऽपि न निहन्तव्या न न कुर्युर्वचो मम
किमेतच्छ्रोतुमिच्छामि कारणं युत्कृते पुनः
हा नाथेति विनर्दन्ती सर्पवल्लुठसि क्षितौ
अनाथवद्विलपसि नाथे तु मयि संस्थिते
उत्तिष्ठोत्तिष्ठ मा भैषीर्वैक्लव्यं त्यज्यतामिह
इत्येवमुक्ता दुर्धर्षा खरेण परिसान्त्विता
विमृज्य नयने सास्त्रे खरं भ्रातरमब्रवीत्
अस्मीदानीमहं प्राप्ता हृतश्रवणनासिका
शोणितौघपरिक्लिन्ना त्वया च परिसान्त्विता
प्रेषिताश्च त्वया वीर राक्षसास्ते चुतुर्धश
निहन्तुं राघवं क्रोधान्मत्प्रियार्थं सलक्ष्मणम्
ते तु रामेण सामर्षाः शूलपट्टिशपाणयः
समरे निहताः सर्वे सायकैर्मर्मभेदिभिः
तान् दृष्ट्वा पतितान् भूमौ क्षणेनैव महाबलान्
रामस्य च महत् कर्म महांस्त्रासोभवन्मम
अहमस्मि समुद्विग्ना विषण्णा च निशाचर
शरणं त्वां पुनः प्राप्ता सर्वतो भयदर्शिनी
विषादनक्राध्युषिते परित्रासोर्मिमालिनि
किं मां न त्रायसे मग्नां विपुले शोकसागरे
एते च निहता भूमौ रामेण निशितैः शरैः
येऽपि मे पदवीं प्राप्ता राक्षसाः पिशिताशनाः
रामेण यदि ते शक्तिस्तेजो वास्ति निशाचर
दण्डकारण्यनिलयं जहि राक्षसकण्टकम्
यदि रामं ममामित्रं न त्वमद्य वधिष्यसि
तव चैवाग्रतः प्राणांसत्यक्ष्यामि निरपत्रपा
बुद्ध्याहमनुपश्यामि न त्वं रामस्य संयुगे
स्थातुं प्रतिमुखे शक्तः सबलश्च महात्मनः
शूरमानी न शूरस्त्वं मिथ्यारोपितविक्रमः
मानुषौ यौ न शक्नोषि हन्तुं तौ रामलक्ष्मणौ
रामेण यदि ते शक्तिस्तेजो वास्ति निशाचर
दण्डकारण्यनिलयं जहि तं कुलपांसन
निस्सत्त्वस्याल्पवीर्यस्य वासस्ते कीदृशस्त्विह
अपयाहि जनस्थानात्त्वरितः सहबान्धवः
रामतेजोभिभूतो हि त्वं क्षिप्रं विनशिष्यसि
स हि तेजस्समायुक्तो रामो दशरथात्मजः
भ्राता चास्य महावीर्यो येन चास्मि विरूपिता
भ्रातुः समीपे दुःखार्ता नष्टसञ्ज्ञा बभूव ह
कराभ्यामुदरं हत्वा रुरोद भृशदुःखिता