वाक्यमेतत्तु वैदेह्या व्याहृतं भर्तृभक्तया
श्रुत्वा धर्मे स्थितो रामः प्रत्युवाचाथ मैथिलीम्
हितमुक्तं त्वया देवि स्निग्धया सदृशं वचः
कुलं व्यपदिशन्त्या च धर्मज्ञे जनकात्मजे
किन्तु वक्ष्याम्यहं देवि त्वयैवोक्तमिदं वचः
क्षत्त्रियैर्धार्यते चापो नार्तशब्दो भवेदिति
मां सीते स्वयमागम्य शरण्याः शरणं गताः
ते चार्ता दण्डकारण्ये मुनयः संशितव्रताः
वसन्तो धर्मनिरता वने मूलफलाशनाः
न लभन्ते सुखं भीता राक्षसैः क्रूरकर्मभिः
काले काले च निरता नियमैर्विविधैर्वने
भक्ष्यन्ते राक्षसैर्भीमैर्नरमांसोपजीविभिः
ते भक्ष्यमाणा मुनयो दण्डकारण्यवासिनः
अस्मानभ्यवपद्येति मामूचुर्द्विजसत्तमाः
मया तु वचनं श्रुत्वा तेषामेवं मुखाच्च्युतम्
कृत्वा चरणशुश्रूषां वाक्यमेतदुदाहृतम्
यदीदृशैरहं विप्रैरुपस्थेयैरुपस्थितः
किं करोमीति च मया व्याहृतं द्विजसन्निधौ
सर्वैरेतैः समागम्य वागियं समुदाहृता
राक्षसैर्दण्डकारण्ये बहुभिः कामरूपिभिः
अर्दिताः स्म दृढं राम भवान्नस्तत्र रक्षतु
होमकालेषु सम्प्राप्ताः पूर्वकालेषु चानघ
धर्षयन्ति सुदुर्धर्षा राक्षसाः पिशिताशनाः
राक्षसैर्धर्षितानां च तापसानां तपस्विनाम्
गतिं मृगयमाणानां भवान्नः परमा गतिः
कामं तपः प्रभावेन शक्ता हन्तुं निशाचरान्
चिरार्जितं तु नेच्छामस्तपः खण्डयितुं वयम्
बहुविघ्नं तपो नित्यं दुश्चरं चैव राघव
तेन शापं न मुञ्चामो भक्ष्यमाणाश्च राक्षसैः
तदर्द्यमानान् रक्षोभिर्दण्डकारण्यवासिभिः
रक्ष नस्त्वं सह भ्रात्रा त्वन्नाथा हि वयं वने
मया चैतद्वचः श्रुत्वा कार्त्स्न्त्यन परिपालनम्
ऋषीणां दण्डकारण्ये संश्रुतं जनकात्मजे
संश्रुत्य च न शक्ष्यामि जीवमानः प्रतिश्रवम्
मुनीनामन्यथा कर्तुं सत्यमिष्टं हि मे सदा
अप्यहं जीवितं जह्यां त्वां वा सीते सलक्ष्मणाम्
न तु प्रतिज्ञां संश्रुत्य ब्राह्मणेभ्यो विशेषतः
तदवश्यं मया कार्यमृषीणां परिपालनम्
अनुक्तेनापि वैदेहि प्रतिज्ञाय तु किं पुनः
मम स्नेहाच्च सौहार्दादिदमुक्तं त्वयाऽनधे
परितुष्टोऽस्म्यिहं सीते न ह्यनिष्टोऽनुशिष्यते
सदृशं चानुरूपं च कुलस्य तव चात्मनः
सधर्मचारिणी मे त्वं प्राणेभ्योऽपि गरीयसी
इत्येवमुक्त्वा वचनं महात्मा सीतां प्रियां मैथिलराजपुत्रीम्
रामो धनुष्मान् सह लक्ष्मणेन जगाम रम्याणि तपोवनानि