अनसूया तु धर्मज्ञा श्रुत्वा तां महतीं कथाम्
पर्य्यष्वजत बाहुभ्यां शिरस्याघ्राय मैथिलीम्
यथा स्वयम्वरं वृत्तं तत्सर्वं हि श्रुतं मया
रमेऽहं कथया ते तु दृढं मधुरभाषिणि
दिवसं प्रतिकीर्णानामाहारार्थं पतत्त्रिणाम्
सन्ध्याकाले निलीनानां निद्रार्थं श्रूयते ध्वनिः
एते चाप्यभिषेकार्द्रा मुनयः कलशोद्यताः
सहिता उपवर्तन्ते सलिलाप्लुतवल्कलाः
ऋषीणामग्निहोत्रेषु हुतेषु विधिपूर्वकम्
कपोताङ्गारुणो धूमो दृश्यते पवनोद्धतः
अल्पपर्णाहि तरवो घनीभूताः समन्ततः
विप्रकृष्टेपि देशेऽस्मिन्न प्रकाशन्ति वै दिशः
रजनीचरसत्त्वानि प्रचरन्ति समन्ततः
तपोवनमृगा ह्येते वेदितीर्थेषु शेरते
सम्प्रवृद्धा निशा सीते नक्षत्रसमलङ्कृता
जोत्स्नाप्रावरणश्चन्द्रो दृश्यतेऽभ्युदितोऽम्बरे
गम्यतामनुजानामि रामस्यानुचरी भव
कथयन्त्या हि मधुरं त्वयाहं परितोषिता
अलङ्कुरु च तावत्त्वं प्रत्यक्षं मम मैथिलि
प्रीतिं जनय मे वत्से दिव्यालङ्कारशोभिता
सा तथा समलङ्कृत्य सीता सुरसुतोपमा
प्रणम्य शिरसा तस्यै रामं त्वभिमुखी ययौ
तथा तु भूषितां सीतां ददर्श वदतां वरः
राघवः प्रीतिदानेन तपस्विन्या जहर्ष च
न्यवेदयत्ततः सर्वं सीता रामाय मैथिली
प्रीतिदानं तपस्विन्या वसनाभरणस्रजम्
प्रहृष्टस्त्वभवद्रामो लक्ष्मणश्च महारथः
मैथिल्याः सत्क्रियां दृष्ट्वा मानुषेषु सुदुर्लभाम्
ततस्तां शर्वरीं प्रीतः पुण्यां शशिनिभाननः
अर्चितस्तापसैः सिद्धैरुवास रघुनन्दनः
तस्यां रात्र्यां व्यतीतायामभिषिच्य हुताग्निकान्
आपृच्छेतां नरव्याघ्रौ तापसान् वनगोचरान्
तावूचुस्ते वनचरास्तापसा धर्मचारिणः
वनस्य तस्य सञ्चारं राक्षसैः समभिप्लुतम्
रक्षांसि पुरुषादानि नानारूपाणि राघव
वसन्त्यस्मिन् महारण्ये व्यालाश्च रुधिराशनाः
उच्छिष्टं वा प्रमत्तं वा तापसं धर्मचारिणम्
अदन्त्यस्मिन् महारण्ये तान्निवारय राघव
एष पन्था महर्षीणां फलान्याहरतां वने
अनेन तु वनं दुर्गं गन्तुं राघव ते क्षमम्
इतीव तैः प्राञ्जलिभिस्तपस्विभिर्द्विजैः कृतः स्वस्त्ययनः परं तपः
वनं सभार्य्यः प्रविवेश राघवः सलक्ष्मणः सूर्य्यमिवाभ्रमण्डलम्