व्युष्य रात्रिं तु तत्रैव गङ्गाकूले स राघवः
भरतः काल्यमुत्थाय शत्रुघ्नमिदमब्रवीत्
शत्रुघ्नोत्तिष्ठ किं शेषे निषादाधिपतिं गुहम्
शीघ्रमानय भद्रं ते तारयिष्यति वाहिनीम्
जागर्मि नाहं स्वपिमि तमेवार्य्यं विचिन्तयन्
इत्येवमब्रवीद्भ्रात्रा शत्रुघ्नोपि प्रचोदितः
इति संवदतोरेवमन्योन्यं नरसिंहयोः
आगम्य प्राञ्जलिः काले गुहो भरतमब्रवीत्
कच्चित्सुखं नदीतीरेऽवात्सीः काकुत्स्थ शर्वरीम्
कच्चित्ते सहसैन्यस्य तावत्सर्वमनामयम्
गुहस्य तत्तु वचनं श्रुत्वा स्नेहादुदीरितम्
रामस्यानुवशो वाक्यं भरतोऽपीदमब्रवीत्
सुखा नः शर्वरी राजन् पूजिताश्चापि ते वयम्
गङ्गां तु नौभिर्बह्वीभिर्दाशाः सन्तारयन्तु नः
ततो गुहः सन्त्वरितं श्रुत्वा भरतशासनम्
प्रतिप्रविश्य नगरं तं ज्ञातिजनमब्रवीत्
उत्तिष्ठत प्रबुध्यध्वं भद्रमस्तु च वः सदा
नावः समनुकर्षध्वं तारयिष्याम वाहिनीम्
ते तथोक्ताः समुत्थाय त्वरिता राजशासनात्
पञ्च नावां शतान्याशु समानिन्युः समन्ततः
अन्याः स्वस्तिकविज्ञेया महाघण्टाधरा वराः
शोभमानाः पताकाभिर्युक्तवाताः सुसंहताः
सनन्दिघोषां कल्याणीं गुहो नावमुपाहरत्
तामारुरोह भरतः शत्रुघ्नश्च महाबलः
पुरोहितश्च तत्पूर्वं गुरवो ब्राह्मणाश्च ये
अनन्तरं राजदारास्तथैव शकटापणाः
आवासमादीपयतां तीर्थं चाप्यवगाहताम्
भाण्डानि चाददानानां घोषस्त्रिदिवमस्पृशत्
पताकिन्यस्तु ता नावः स्वयं दाशैरधिष्ठिताः
वहन्त्यो जनमारूढं तदा सम्पेतुराशुगाः
नारीणामभिपूर्णास्तु काश्चित् काश्चिच्च वाजिनाम्
काश्चिदत्र वहन्ति स्म यानयुग्यं महाधनम्
ताः स्म गत्वा परं तीरमवरोप्य च तं जनम्
निवृत्ताः काण्डचित्राणि क्रियन्ते दाशबन्धुभिः
सवैजयन्तास्तु गजा गजारोहप्रचोदिताः
तरन्तः स्म प्रकाशन्ते सध्वजा इव पर्वताः
नावश्चारुरुहुश्चान्ये प्लवैस्तेरुस्तथापरे
अन्ये कुम्भघटैस्तेरुरन्ये तेरुश्च बाहुभिः
सा पुण्या ध्वजिनी गङ्गा दाशैः सन्तारिता स्वयम्
मैत्रे मुहूर्त्ते प्रययौ प्रयागवनमुत्तमम्
आश्वासयित्वा च चमूं महात्मा निवेशयित्वा च यथोपजोषम्
द्रष्टुं भरद्वाजमृषिप्रवर्य्यमृत्विग्वृतः सन् भरतः प्रतस्थे
स ब्राह्मणस्याश्रममभ्युपेत्य महात्मनो देवपुरोहितस्य
ददर्श रम्योटजवृक्षषण्डं महद्वनं विप्रवरस्य रम्यम्