यामेव रात्रिं ते दूताः प्रविशन्ति स्म तां पुरीम्
भरतेनापि तां रात्रिं स्वप्नो दृष्टोऽयमप्रियः
व्युष्टामेव तु तां रात्रिं दृष्ट्वा तं स्वप्नमप्रियम्
पुत्रो राजाधिराजस्य सुभृशं पर्यतप्यत
तप्यमानं समाज्ञाय वयस्याः प्रियवादिनः
आयासं हि विनेष्यन्तः सभायां चक्रिरे कथाः
वादयन्ति तथा शान्तिं लासयन्त्यपि चापरे
नाटकान्यपरे प्राहुर्हास्यानि विविधानि च
स तैर्महात्मा भरतः सखिभिः प्रियवादिभिः
गोष्ठीहास्यानि कुर्वद्भिर्न प्राहृष्यत राघवः
तमब्रवीत्प्रियसखो भरतं सखिभिर्वृतम्
सुहृद्भिः पर्युपासीनः किं सखे नानुमोदसे
एवं ब्रुवाणं सुहृदं भरतः प्रत्युवाच ह
श्रृणु त्वं यन्निमित्तं मे दैन्यमेतदुपागतम्
स्वप्ने पितरमद्राक्षं मलिनं मुक्तमूर्द्धजम्
पतन्तमद्रिशिखरात् कलुषे गोमयह्रदे
प्लवमानश्च मे दृष्टः स तस्मिन् गोमयह्रदे
पिबन्नञ्जलिना तैलं हसन्नपि मुहुर्मुहुः
ततस्तिलौदनं भुक्त्वा पुनःपुनरधःशिराः
तैलेनाभ्यक्तसर्वाङ्गस्तैलमेवावगाहत
स्वप्नेऽपि सागरं शुष्कं चन्द्रं च पतितं भुवि
उपरुद्धां च जगतीं तमसेव समावृताम्
औपवाह्यस्य नागम्य विषाणं शकलीकृतम्
सहसा चापि संशान्तं ज्वलितं जातवेदसम्
अवतीर्णां च पृथिवीं शुष्कांश्च विविधान् द्रुमान्
अहं पश्यामि विध्वस्तान् सधूमांश्चापि पर्वतान्
पीठे कार्ष्णायसे चैनं निषण्णं कृष्णवाससम्
प्रहसन्ति स्म राजानं प्रमदाः कृष्णपिङ्गलाः
त्वरमाणश्च धर्मात्मा रक्तमाल्यानुलेपनः
रथेन खरयुक्तेन प्रयातो दक्षिणामुखः
प्रहसन्तीव राजानं प्रमदा रक्तवासिनी
प्रकर्षन्ती मया दृष्टा राक्षसी विकृतानना
एवमेतन्मया दृष्टमिमां रात्रिं भयावहाम्
अहं रामोऽथवा राजा लक्ष्मणो वा मरिष्यति
नरो यानेन यः स्वप्ने खरयुक्तेन याति हि
अचिरात्तस्य धूमाग्रं चितायां सम्प्रदृश्यते
एतन्निमित्तं दीनोऽहं तन्न वः प्रतिपूजये
शुष्यतीव च मे कण्ठो न स्वस्थमिव मे मनः
न पश्यामि भयस्थानं भयं चैवोपधारये
भ्रष्टश्च स्वरयोगो मे च्छाया चोपहता मम
जुगुप्सन्निव चात्मानं न च पश्यामि कारणम्
इमां हि दुःस्वप्नगतिं निशाम्य तामनेकरूपामवितर्कितां पुरा
भयं महत्तद्धृदयान्न याति मे विचिन्त्य राजानमचिन्त्यदर्शनम्