अथ तां रजनीं तत्र कृतार्थौ रामलक्ष्मणौ
ऊषतुर्मुदितौ वीरौ प्रहृष्टेनान्तरात्मना
प्रभातायां तु शर्वर्यां कृतपौर्वाह्णिकक्रियौ
विश्वामित्रं मुनींश्चान्यान् सहितावभिजग्मतुः
अभिवाद्य मुनिश्रेष्ठं ज्वलन्तमिव पावकम्
ऊचतुर्मधुरोदारं वाक्यं मधुरभाषिणौ
इमौ स्म मुनिशार्दूल किङ्करौ समुपस्थितौ
आज्ञापय यथेष्टं वै शासनं करवाव किम्
एवमुक्तास्ततस्ताभ्यां सर्व एव महर्षयः
विश्वामित्रं पुरस्कृत्य रामं वचनमब्रुवन्
मैथिलस्य नरश्रेष्ठ जनकस्य भविष्यति
यज्ञः परमधर्मिष्ठस्तस्य यास्यामहे वयम्
त्वं चैव नरशार्दूल सहास्माभिर्गमिष्यसि
अद्भुतं धनुरत्नं च तत्र तद्द्रष्टुमर्हसि
तद्धि पूर्वं नरश्रेष्ठ दत्तं सदसि दैवतैः
अप्रमेयबलं घोरं मखे परमभास्वरम्
नास्य देवा न गन्धर्वा नासुरा न च राक्षसाः
कर्तुमारोपणं शक्ता न कथञ्चन मानुषाः
धनुषस्तस्य वीर्यं तु जिज्ञासन्तो महीक्षितः
न शेकुरारोपयितुं राजपुत्रा महाबलाः
तद्धनुर्नरशार्दूल मैथिलस्य महात्मनः
तत्र द्रक्ष्यसि काकुत्स्थ यज्ञं चाद्भुतदर्शनम्
तद्धि यज्ञफलं तेन मैथिलेनोत्तमं धनुः
याचितं नरशार्दूल सुनाभं सर्वदैवतैः
आयागभूतं नृपतेस्तस्य वेश्मनि राघव
अर्चितं विविधैर्गन्धैर्माल्यैश्चागरुगन्धिभिः
एवमुक्त्वा मुनिवरः प्रस्थानमकरोत्तदा
सर्षिसङ्घः सकाकुत्स्थ आमन्त्र्य वनदेवताः
स्वस्ति वोऽस्तु गमिष्यामि सिद्धः सिद्धाश्रमादहम्
उत्तरे जाह्नवीतीरे हिमवन्तं शिलोच्चयम्
प्रदक्षिणं ततः कृत्वा सिद्धाश्रममनुत्तमम्
उत्तरां दिशमुद्दिश्य प्रस्थातुमुपचक्रमे
तं प्रयान्तं मुनिवरमन्वयादनुसारिणम्
शकटीशतमात्रं च प्रायेण ब्रह्मवादिनाम्
मृगपक्षिगणाश्चैव सिद्धाश्रमनिवासिनः
अनुजग्मुर्महात्मानं विश्वामित्रं महामुनिम्
निवर्तयामास ततः पक्षिसङ्घान् मृगानपि
ते गत्वा दूरमध्वानं लम्बमाने दिवाकरे
वासं चक्रुर्मुनिवराः शोणाकूले समागताः
तेऽस्तङ्गते दिनकरे स्नात्वा हुतहुताशनाः
विश्वामित्रं पुरस्कृत्य निषेदुरमितौजसः
रामोऽपि सह सौमित्रिर्मुनींस्तानभिपूज्य च
अग्रतो निषसादाथ विश्वामित्रस्य धीमतः
अथ रामो महातेजा विश्वामित्रं महामुनिम्
पप्रच्छ नरशार्दूलः कौतूहलसमन्वितः
भगवन् कस्य देशोऽयं समृद्धवनशोभितः
श्रोतुमिच्छामि भद्रं ते वक्तुमर्हसि तत्त्वतः
चोदितो रामवाक्येन कथयामास सुव्रतः
तस्य देशस्य निखिलमृषिमध्ये महातपाः