अथ तस्याप्रमेयस्य तद्वनं परिपृच्छतः
विश्वामित्रो महातेजा व्याख्यातुमुपचक्रमे
वर्षाणि सुबहून्येव तथा युगशतानि च
तपश्चरणयोगार्थमुवास सुमहातपाः
एष पूर्वाश्रमो राम वामनस्य महात्मनः
सिद्धाश्रम इति ख्यातः सिद्धो ह्यत्र महातपाः
निर्जित्य दैवतगणान् सेन्द्रांश्च समरुद्गणान्
कारयामास तद्राज्यं त्रिषु लोकेषु विश्रुतः
बलेस्तु यजमानस्य देवाः साग्निपुरोगमाः
समागम्य स्वयं चैव विष्णुमूचुरिहाश्रमे
बलिर्वैरोचनिर्विष्णो यजते यज्ञमुत्तमम्
असमाप्ते क्रतौ तस्मिन् स्वकार्यमभिपद्यताम्
ये चैनमभिवर्तन्ते याचितार इतस्ततः
यच्च यत्र यथावच्च सर्वं तेभ्यः प्रयच्छति
स त्वं सुरहितार्थाय मायायोगमुपागतः
वामनत्वं गतो विष्णो कुरु कल्याणमुत्तमम्
एतस्मिन्नन्तरे राम कश्यपोऽग्निसमप्रभः
अदित्या सहितो राम दीप्यमान इवौजसा
देवीसहायो भगवान् दिव्यं वर्षसहस्रकम्
व्रतं समाप्य वरदं तुष्टाव मधुसूदनम्
तपोमयं तपोराशिं तपोमूर्तिं तपात्मकम्
तपसा त्वां सुतप्तेन पश्यामि पुरुषोत्तमम्
शरीरे तव पश्यामि जगत्सर्वमिदं प्रभो
त्वमनादिरनिर्देश्यस्त्वामहं शरणं गतः
तमुवाच हरिः प्रीतः कश्यपं धूतकल्मषम्
वरं वरय भद्रं ते वरार्होऽसि मतो मम
तच्छ्रुत्वा वचनं तस्य मारीचः कश्यपोऽब्रवीत्
अदित्या देवतानां च मम चैवानुयाचतः
वरं वरद सुप्रीतो दातुमर्हसि सुव्रत
भ्राता भव यवीयांस्त्वं शक्रस्यासुरसूदन
शोकार्त्तानां तु देवानां साहाय्यं कर्तुमर्हसि
अयं सिद्धाश्रमो नाम प्रसादात्ते भविष्यति
सिद्धे कर्म्मणि देवेश उत्तिष्ठ भगवन्नितः
अथ विष्णुर्महातेजा अदित्यां समजायत
वामनं रूपमास्थाय वैरोचनिमुपागमत्
त्रीन् क्रमानथ भिक्षित्वा प्रतिगृह्य च मानदः
आक्रम्य लोकाँल्लोकात्मा सर्वलोकहिते रतः
महेन्द्राय पुनः प्रादान्नियम्य बलिमोजसा
त्रैलोक्यं स महातेजाश्चक्रे शक्रवशं पुनः
तेनैव पूर्वमाक्रान्त आश्रमः श्रमनाशनः
मया तु भक्त्या तस्यैष वामनस्योपभुज्यते
एतमाश्रममायान्ति राक्षसा विघ्नकारिणः
अत्रैव पुरुषव्याघ्र हन्तव्या दुष्टचारिणः
अद्य गच्छामहे राम सिद्धाश्रममनुत्तमम्
तदाश्रमपदं तात तवाप्येतद्यथा मम
प्रविशन्नाश्रमपदं व्यरोचत महामुनिः
शशीव गतनीहारः पुनर्वसुसमन्वितः
तं दृष्ट्वा मुनयः सर्वे सिद्धाश्रमनिवासिनः
उत्पत्योत्पत्य सहसा विश्वामित्रमपूजयन्
यथार्हं चक्रिरे पूजां विश्वामित्राय धीमते
तथैव राजपुत्राभ्यामकुर्वन्नतिथिक्रियाम्
मुहूर्तमिव विश्रान्तौ राजपुत्रावरिन्दमौ
प्राञ्जली मुनिशार्दूलमूचतू रघुनन्दनौ
अद्यैव दीक्षां प्रविश भद्रं ते मुनिपुङ्गव
सिद्धाश्रमोऽयं सिद्धः स्यात् सत्यमस्तु वचस्तव
एवमुक्तो महातेजा विश्वामित्रो महामुनिः
प्रविवेश ततो दीक्षां नियतो नियतेन्द्रियः
कुमारावपि तां रात्रिमुषित्वा सुसमाहितौ
प्रभातकाले चोत्थाय पूर्वां सन्ध्यामुपास्य च
स्पृष्टोदकौ शुची जप्यं समाप्य नियमेन च
हुताग्निहोत्रमासीनं विश्वामित्रमवन्दताम्